aaaaCzęsto usiłujemy ukryć nasze uczucia przed tymi, którzy powinni je poznać.aaaa [ Pobierz całość w formacie PDF ]

PRASY

Wykres nacisków dopuszczalnych stosuje się aby wyznaczyć siłę działającą w dowolnym momencie skoku prasy.

S- wartość skoku prasy

F- wartość nacisku

a- odległość suwaka od stołu

Rodzaje pras (ze względu na sposób napędu):

•              elektromagnetyczne

•              pneumatyczne

•              hydrauliczne

•              mechaniczne

•              dźwigniowe

•              kolanowe

•              korbowe

•              mimośrodowe

•              śrubowe

•              ręczne („balansówki”)

•              mechaniczne (cierne)

•              klinowe

•              krzywkowe

•              zębatkowe

•              ślimakowe

17-silnik elektryczny; 16-przekładnia pasowa; 15-koło zamachowe; 14-hamulec; 2-wał główny; e1- mimośrodowość wału; e2-mimośrodowość tulei; 10-tyleja mimośrodowa; 9-korbowód; 8-łacznik; 7-prowadnice suwaka; 3-suwak; 11-sprzęgło kłowe; 12-czop wału; 13- nakrętka zabezpieczająca

Dane charakterystyczne pras mimośrodowych:

-nacisk max

-prędkość [cykl/min.]

-prędkość z regulatorem prędkości poprzez falownik [cykl/min]

-prędkość z regulatorem prędkości poprzez wariator [cykl/min]

-moc silnika [kW]

-wielkość skoku [mm]

-regulacja położenia suwaka [mm]

-odległość suwak-stół w dolnym martwym punkcie przy max. skoku [mm]

-odległość osi suwaka od ramy [mm]

-szerokość prześwitu w korpusie [mm]

-wymiary stołu [mm]

-grubość stołu [mm]

-średnica otworu w stole.. [mm]

-powierzchnia suwaka..

-…

-masa [kg]

Wyjaśnić jak reguluje się skok prasy mimośrodowej.

Na mimośrodzie mamy zamocowany mniejszy, regulowany mimośród i odpowiednio go okręcając zmieniamy odległość zamocowania suwaka od środka wału korbowego tym samym zmieniając skok.

Jak się ustawia skok suwaka w prasie mimośrodowej

Pokręcając nakrętką dociskową w lewo, zbierakiem rozłączamy sprzęgło kłowe. Po rozłączeniu tego sprzęgła wpust nie zabezpiecza już tulei mimośrodowej przed obrotem.
Skok suwaka regulujemy poprzez odpowiednie ustawienie tulei mimośrodowej względem wału, tzn. odpowiednie jej oddalenie od środka wału. Tuleja mimośrodowa za pomocą połączenia kłowego związana jest z obsadą mimośrodu, a ta z korbowodem, który powoduje ruch suwaka.

__________________________

PODAJNIKI

Klasyfikacja podajników:

a)według sposobu przesuwania (ruch el. przesuwającego)

-podajniki walcowe – przesuwanie materiału dobywa się podczas obrotu walców zaciskających materiał

-podajniki zaciskowe – przesuwanie materiału odbywa się podczas ruchu postępowego elementów zaciskających materiał

-podajniki hakowe – przesuwanie materiału odbywa się podczas ruchu złożonego urządzenia przesuwającego-haka ciągnącego ażur

b)według rodzaju napędu

-z napędem mechanicznym

-z napędem hydraulicznym

-z napędem pneumatycznym

c)według powiązania:

-związany z prasą (napędzany od prasy)

-związany z tłoczkiem (napędzany od tłoczka)

-samodzielny (z własnym napędem)

d)według położenia w stosunku do tłocznika:

-podajniki ciągnące (odbierające ażur)

-podajniki pchające (podające pełny materiał)

-podajniki obustronne (do podawania materiału i odbierania ażuru)

BĘBNY

Bębny odwijające przeznaczone są do odwijania taśmy z kręgu

Jako kryteria klasyfikacyjne bębnów przyjmuje się najczęściej:

-sposób napędu bębna

-ciężar kręgu taśmy założonego na bęben

-liczbę jednocześnie zakładanych kręgów taśmy

-powiązanie bębna z innymi urządzeniami mechanizującymi

-sposób osadzenia kręgu taśmy

-położenie kręgu taśmy

-uniwersalność zastosowania bębna

Lekkie bębny <150kg, Średnie <500kg

Bębny podwójne – można na nich jednocześnie założyć dwa jednakowe kręgi taśmy. Praca zazwyczaj z jednego kręgu, drugi po wyczerpaniu 1. W prasie wielosuwakowej o dwóch cięgnach tłoczenia mogą jednocześnie pracować dwa kręgi taśmy.

Bębny mające własny napęd, w pędnych określonych przypadkach, mogą spełniać alternatywnie dwie czynności – odwijanie taśmy i zwijanie ażuru w kręgi.

Bębny o układzie podwójnym mają zwykle te same parametry co i w układzie pojedynczym.

Dodatkowo jako parametry występują:

-grubość taśmy,

-maks. prędkość odwijania (przy bębnie mającym własny napęd)

Prędkość odwijania dostosowywana jest do przeznaczenia bębna.

Bębny stosowane do pras zmechanizowanych mają maks. prędkość odwijania 15-20m/min, a bębny dostosowane do pras automatycznych 20-40m/min.

Dla zwiększenia wydajności, szczególnie w odniesieniu do szybkobieżnych pras automatycznych, buduję się:

-bębny o układzie podwójnym, gdzie zakładanie nowego kręgu taśmy odbywa się w czasie odwijania kręgu poprzedniego.

Bębny nie mające napędu- stosuję się w większości przypadków do pras zmechanizowanych (w powiązaniu z urządzeniem prostującym napędzanym) do operacji nie wymagających dokładnego przesuwu taśmy lub przy pracy z poślizgiem (siła pociągowa występująca przy odwijaniu taśmy przez podajnik wpływa zasadniczo na dokładność podawania).

Bębny poziome znajdują zastosowanie w prasach o układzie poziomym, prasach wielosuwakowych oraz tam, gdzie odwijany materiał jest stosunkowo lekki i o niewielkiej grubości.

Regulacja średnicy wewnętrznej kręgu odbywa się za pośrednictwem czterech indywidualnie rozsuwanych skrzydełek lub centralnym systemem rozsuwania podtrzymek.

Regulacja odwijania za pośrednictwem ZWISU TAŚMY – bęben odwijający ustawia się na prędkość nieco większą od prędkości odbierania taśmy przez podajnik. Na skutek różnicy prędkości powstaje zwis taśmy. Kiedy zwis osiągnie swoje dolne położenie „a”, następuję wyłączenie z pracy bębna odpowiadającego za pośrednictwem dźwigni (2) i włącznika (3). W czasie postoju bębna podajnik (1) czerpie taśmę ze zwisu. Kiedy zwis osiągnie swoje górne położenie „b” przez dźwignię (2) i wyłącznik (4) następuje uruchomienie bębna odwijającego i cykl powtarza się.

Podstawowe części i zespoły bębnów odwijających do:

-regulacji średnicy wew.,

-regulacji średnicy zew.,

-regulacji szerokości,

-regulacji wysokości,

-regulacji pochylenia bębna,

-napędu i sterowania bębna,

-hamowania kręgu

Regulacja średnicy wew. – krąg osadzany jest zwykle na średnicy wew. na kilku (3-6) prętach, płytkach lub fragmentach tarczy. Mogą być one indywidualnie lub centralnie ustawione w stosunku do wew. średnicy kręgu. Indywidualne osadzenie może spowodować mimośrodowe osadzenie kręgu taśmy, co wpływa na wzrost siły pociągowej. Centralne ustawienie może być ręczne lub za pośrednictwem silnika (przy bębnach z napędem). W obu tych przypadkach potrzebne jest sprzęgło rozłączające główną oś bębna w stosunku do krzyżaków.

Regulacja szerokości – dostosowanie bębna do różnych szerokości kręgów taśmy występujących przy zmianie produkcji. Wskazane jest, aby przy bezpośredniej współpracy bębna odwijającego z podajnikiem nie następowało skrzywienie taśm w płaszczyźnie pionowej.

Rozróżnia się regulację szerokościową centralną (zmniejsza czas na zakładanie nowego kręgu) i regulacje indywidualną.

Regulacja wysokości – dostosowanie średniej wysokości kręgu do poziomu matrycy w tłoczniku (zastosowanie w bębnach wysięgowych i poziomych lekkich oraz niektórych średnich).

Pochylenie bębna – potrzebne jest przy bezpiecznej współpracy bębna ze zmechanizowaną prasą przechylną. Często również w bębnach wysięgowych lekkich stosuję się regulację pochylenia za pomocą sprzęgiełka wieloząbkowego.

Napęd i sterowanie – poza nielicznymi wyjątkami (np. napęd hydrauliczny) napęd bębna odbywa się od silnika elektrycznego z tym, że rozróżnia się napęd stały i napęd z regulowaną prędkością obrotową.

Napęd z regulowaną prędkością obrotową realizowany jest przez:

-przekładnie bezstopniową,

-przekładnie stopniowa (zwykle 3 lub 4-biegową),

-silnik wielobiegowy,

-układ kół zębatych wymiennych

Sterowanie odbywa się w zdecydowanej większości przypadków za pomocą zwisu taśmy.

Hamulec – w bębnach odwijających – hamulce cierne, taśmowe i szczękowe. mają one uniemożliwić nadmierne odwijanie taśmy w końcowym momencie skoku przy bębnie napędzanym lub w końcowej fazie wytwarzania zwisu taśmy przy bębnie mającym własny napęd.

W przypadku bębna nienapędzanego zadaniem hamulca będzie więc zapewnienie „naciągu” taśmy.

Samoczynne rozwijanie taśmy (szczególnie z materiałów sprężystych) uniemożliwiają poprzeczki boczne.

W niektórych przypadkach stosuje się silnik z układem hamowania. Hamulce stosowane są zwykle do bębnów wysięgnikowych i poziomych.

Sprzęgła- występują w bębnach odwijających zwykle w przypadku centralnej regulacji średnicy wewnętrznej. Wyłączenie sprzęgła, wiążącego krzyżaki bębna z wałem poziomym napędzanym, pozwala na centralną regulację średnicy wewnętrznej przy nieruchomym krzyżaku i pracującym silniku.

Stosuję się zwykle sprzęgła cierne lub kłowe.

Urządzenia prostujące taśmę

Nierówności powstają w czasie:

-zwijania taśmy w kręgi

-walcowania (falistość)

-transportu i magazynowania (nierówności przypadkowe)

Zadaniem urządzeń prostujących taśmę jest usunięcie nierówności powstałych w czasie zwijania taśmy w kręgi. Inne rodzaje nierówności mogą być usunięte tylko częściowo.

Po wyprostowaniu taśmy uzyskuje się:

-zmniejszenie trudności podawania jej do tłocznika,

-lepszą jakość wytłoczek,

-niższe koszty konserwacji i naprawy podajników.

Teoretycznie istnieją dwa sposoby prostowania taśm:

-przez gięcie plastyczne,

-przez rozciąganie.

______________________________

CIĘCIE

Rodzaje cięcia:

1. Cięcie za pomocą dwóch elementów tnących

- cięcie na nożycach (o osiach równoległych, z pochylonym dolnym krążkiem, z pochylonymi krążkami)

- cięcie za pomocą wykrojników

2. Cięcie za pomocą jednego elementu tnącego

- cięcie płytą tnącą

- cięcie nożowe

- cięcie stemplem

- cięcie gumą

- cięcie gilotynowe

3. cięcie na prasach (wykrawanie) - wycinanie, odcinanie, przycinanie, dziurkowanie, nadcinanie, okrawanie, wygładzanie, rozcinanie

_______________________________

WALCOWANIE

Wady walcowania

- sierpowatość

- zniekształcenie początku i końca

- rozwarstwienie

- postrzępione krawędzie

- poszerzenie końcówek

- falistość

_________________________

CIĄGNIENIE

Ciągnienie jest procesem plastycznej przeróbki metali, przeprowadzanym najczęściej na zimno, w którym odkształcany półwyrób pod wpływem przeciągania go przez otwór narzędzia lub pomiędzy nie napędzanymi walcami, zmienia kształt oraz pole przekroju poprzecznego.

Podział maszyn ciągarskich.

W zależności od zasady działania (sposobu realizacji siły ciągnienia) i przebiegu osi ciągnionego materiału ciągarki można podzielić na:

I. ciągarki ławowe - ruch ciągnionego materiału jest prostoliniowy. Oś materiału ciągnionego od momentu rozpoczęcia procesu ciągnienia do jego zakończenia jest linią prostą, nie zmieniającą położenia:

a) łańcuchowe

b) liniowe

c) zębatkowe

d) hydrauliczne

II. ciągarki bębnowe (tarczowe) - materiał nawija się na bęben lub tarczę. Siła ciągnienia jest przekazywania od bębna:

a) jednostopniowe:

- z bębnem pionowym

- z bębnem poziomym

b) wielostopniowe:

- pracujące bez poślizgu

-              pracujące z poślizgiem

c) wieloczynnościowe

Podział narzędzi ciągarskich.

Materiałami stosowanymi do wyrobu ciągadeł są: węgliki spiekane oraz diament naturalny i sztuczny.

Ze względu na kształt otworu w oczku ciągadła rozróżnia się ciągadła:

- Stożkowe (do drutów, prętów i rur)

-              Łukowe (do cienkich drutów z małymi gniotami)

Inne typy ciągadeł:

-              Ciśnieniowe

-              Diamentowe

 

3 schematy cięcia na nożycach krążkowych: