aaaaCzęsto usiłujemy ukryć nasze uczucia przed tymi, którzy powinni je poznać.aaaa [ Pobierz całość w formacie PDF ]
DEBBIE MACOMBER
Nora
ROZDZIAŁ PIERWSZY
Ten kowboj jest tak młody. Szkoda byłoby, gdyby
musiał umrzeć!
Nora Bloomfield patrzyła na twarz nieprzytomnego
mężczyzny leżącego na oddziale intensywnej terapii
w szpitalu w Orchard Valley. Doznał ogólnego szoku,
obrażeń wewnętrznych i skomplikowanego złamania
prawej kości piszczelowej. Mimo to miał dużo szczęścia
- przeżył.
Lekarze zajęli się nim energicznie, zrobili wszystko,
co było w ich mocy, żeby go utrzymać przy życiu.
Norę bardzo zainteresował ten pacjent. Ostatecznie
nieczęsto się zdarza, żeby człowiek dosłownie spadł
z nieba, i to tak blisko jej domu. Ów nieszczęśnik
miał wypadek samolotowy. Z tego, co słyszała, kiedy
go przywieźli, usiłował z fasonem wylądować jedno­
silnikową cessną na polu pszenicy, ale zawadził
skrzydłem o ziemię i runął koziołkując. To, że zdołał
się wygrzebać spod szczątków wraka, graniczyło
z cudem.
Nora zacisnęła opaskę na ramieniu rannego i zmie­
rzyła mu ciśnienie. Lekarz dyżurny, doktor Adamson,
zalecił natychmiastowe zrobienie zastrzyku.
Pacjent był młody, chyba po trzydziestce. Miał
ciemne włosy, mocną szczękę i - sądząc z wyglądu
- cechował go upór muła. Był jednak przystojny,
miał surową, męską urodę. Jego ubranie, a przynajm­
niej to, co z niego zostało, świadczyło, że mógł być
prawdopodobnie kowbojem. Nora wyobraziła go sobie,
jak bierze udział w rodeo.
6
NORA
Jej wzrok padł na lewą dłoń mężczyzny. Nie było
na niej obrączki, co odnotowała z pewną ulgą. Przez
moment bowiem ze współczuciem pomyślała o młodej
żonie, która niespokojnie oczekuje na jego powrót.
Chociaż brak obrączki, naturalnie, nie musi oznaczać
braku żony. Wielu mężczyzn, zwłaszcza pracujących
fizycznie, nie nosi obrączek ze względu na możliwość
zahaczenia o coś i spowodowania wypadku.
Młody człowiek miał paskudnie złamaną nogę. Po
udzieleniu mu pierwszej pomocy przeniosą go na
chirurgię. Nora nie znała się na skomplikowanych
złamaniach, ale przypuszczała, że czeka go kilka
tygodni na wyciągu. Miną miesiące, a może i lata,
nim tak skomplikowane złamanie zrośnie się cał­
kowicie.
Nora nie miała dziś dyżuru, została wezwana
w trybie nagłym. Powinna być w tej chwili w domu
i pomagać w przygotowaniach do ślubu swojej
najstarszej siostry, Valerie. Spodziewali się, że w uro­
czystości weselnej weźmie udział połowa Orchard
Valley, bowiem ślub Valerie był uważany za wydarzenie
sezonu. W pięć tygodni później druga siostra, Steffie,
miała poślubić Charlesa Tomasellego, ale ich ślub
miał być skromniejszy.
Coś tego lata wisi w powietrzu - pomyślała Nora
- skoro obie jej siostry tak nieoczekiwanie wychodzą
za mąż.
To coś, co wisiało w powietrzu, to była po prostu
miłość, która jednak najwyraźniej omijała Norę.
W całym Orchard Valley nie było ani jednego
mężczyzny, który by poruszył jej serce. Ani jednego.
Cieszyła się szczęściem swoich sióstr, ale jednocześnie
była trochę zazdrosna. Jeśli bowiem którakolwiek
z nich trzech rokowała szybkie zamążpójście, to
właśnie ona, Nora - najbardziej tradycyjna z usposo­
bienia, największa domatorka. Już jako nastolatka
7
uznała, że to ona pierwsza wyjdzie za mąż, chociaż
była najmłodsza. Valerie nigdy nie chodziła na randki,
nawet w college'u, a Steffie była tak niezrównoważona
i impulsywna, że nie zagrzała miejsca przy żadnym
chłopaku. Przynajmniej tak się do tej pory wydawało.
A teraz obie wychodziły za mąż. I wszystko to
wydarzyło się w przeciągu dwóch krótkich miesięcy.
Gdyby jeszcze kilka tygodni temu ktoś powiedział
Norze, że Valerie zostanie mężatką, uśmiałaby się
serdecznie. Jej najstarsza siostra była typową business­
woman, która systematycznie awansowała w teksaskiej
firmie CHIPS, zajmującej się oprogramowaniem
komputerowym. W każdym razie tak było do chwili,
kiedy Valerie na wiadomość o poważnym zawale
serca ojca przyjechała do domu. Zanim do Nory na
dobre dotarło, co się dzieje, Valerie była po uszy
zakochana w doktorze Colbym Winstonie, który
leczył ich ojca.
Nora właściwie nigdy nie zrozumiała, jak mogło
dojść do tego, że tych dwoje się pokochało. Valerie,
bardzo podobna do ojca, była dynamiczną kobietą
zajmującą się interesami. Podjęła pracę w dziale
marketingu CHIPS, a już po czterech latach weszła
do ścisłego kierownictwa firmy. Była energiczna,
inteligentna i stanowcza. Jeżeli już w ogóle musiała
się zakochać, to dlaczego akurat w doktorze Winstonie?
- zastanawiała się Nora. Według niej, niewiele mieli
ze sobą wspólnego poza wzajemnym uczuciem. Ale
obserwując ich, Nora nauczyła się paru rzeczy na
temat miłości i lojalności. Oboje postanowili, że to
małżeństwo im się uda, oboje rozumieli konieczność
kompromisów, łagodzenia różnic. Jeżeli Nora kiedykol­
wiek brała pod uwagę zamążpójście Valerie, to myślała
raczej ó kimś w rodzaju Rowdy'ego Cassidy, właściciela
CHIPS. Listy pisane przez Valerie pełne były szcze­
gółów dotyczących ekscentrycznego przedsiębiorcy.
NORA
8
NORA
Swoimi nowatorskimi pomysłami dosłownie szturmem
zdobył Wall Street i bardzo szybko opanował rynek
komputerowy. Valerie podziwiała go. Bez żalu jednak
zrezygnowała z pracy w CHIPS. Jest wiele innych
posad - oświadczyła - ale tylko jeden Colby Winston.
I rzeczywiście, Nora nie widziała kogoś bardziej
zakochanego od Valerie - chyba że Steffie.
Jej druga siostra na wiadomość o chorobie ojca
odbyła długą i męczącą podróż do domu. I też
bardzo szybko po powrocie zaczęło się coś z nią
dziać, podobnie jak z Valerie. Nagle połączyło ją
gwałtowne uczucie z Charlesem Tomasellim, który
wówczas był naczelnym redaktorem, a obecnie jest
już właścicielem „Orchard Valley Clarion". Na
początku byli w nieustannym konflikcie, ale po jakimś
czasie zaczęło się to zmieniać. Nora dopiero znacznie
później zorientowała się, że to właśnie z powodu
Charlesa Steffie wyjechała na studia do Włoch. Była
w nim szaleńczo zakochana przed trzema laty. Nora
nie wiedziała dokładnie, co się między nimi wydarzyło,
w każdym razie Steffie uciekła do Włoch. I teraz
wszystko zostało między nimi wyjaśnione i załago­
dzone, co by świadczyło o ich prawdziwym, szczerym
uczuciu.
W sposób bardzo dla siebie typowy Steffie za­
planowała zupełnie niekonwencjonalny ślub. Przysięgę
małżeńską zamierzali składać w sadzie, pośród drze­
wek. Przyjęcie weselne odbędzie się na frontowym
trawniku, a w tle będą grać muzycy. Tort weselny
będzie w kształcie gigantycznej czekoladowej budowli.
Tak więc w odstępie zaledwie kilku tygodni jej
siostry miały zostać mężatkami. Nora, niestety, nie
spotkała na swojej drodze żadnego nowego, wspania­
łego mężczyzny, jak to się przydarzyło Valerie. I,
w przeciwieństwie do Steffie, nie miała potajemnej
miłości, którą by hołubiła latami. Naturalnie, jeśli nie
[ Pobierz całość w formacie PDF ]