aaaaCzęsto usiłujemy ukryć nasze uczucia przed tymi, którzy powinni je poznać.aaaa [ Pobierz całość w formacie PDF ]

Marzenia i rzeczywistość

Hubert Narożny

Hrabia jest przykładem marzyciela. Osoby w pewnym sensie oddzielonej od rzeczywistości. Uwielbia on obserwować rzeczy, których nie widywał wcześniej, przyglądać się im dokładnie. Czasami biega za różnymi zwierzętami („nieraz pędząc za lisem lub szarakiem”), innym razem nagle zatrzymywał się, by przez dłuższą chwilę wpatrywać się w niebo („nieraz stawał i w niebo poglądał żałośnie”). W książce nazwany jest on dziwakiem, z powodu takiego zachowania, lecz jest to typowa postać bohatera romantycznego – szaleńca. Wielokrotnie wychodził on samotnie do gaju, by usiąść i malować. Widać było, iż dla niego większe znaczenie miały marzenia niż rzeczywistość. Hrabia zachwycał się lokalnymi mitami i opowiastkami („Dobre miałem przeczucie, żem lubił te mury … Tyle scen dramatycznych, tyle powieści”). Lubił wsłuchiwać się w opowieści Gerwazego.

Jednak mimo, iż przez większość swojego życia bujał w obłokach, Hrabia potrafił kiedy trzeba ciężko pracować i walczyć o swoje („Wiem, co winien sławie i mojej rodzinie … Choćby do pistoletów doszło i do szpady”).

Niestety nawet w takich ważnych sytuacjach zdarza się mu tracić rozum i zamykać we własnych marzeniach („Szkoda, że ten Soplica stary nie ma żony, lub pięknej córki której ubóstwiałbym wdzięki”). Nie potrafi on nawet czasami oddzielić rzeczywistości od marzeń.

W księdze 3 pojawiła się nawet informacja o tym, iż Hrabia zauroczony został pięknem Zosi. Dziewczyna po kilku chwilach rozmowy uciekła, ale Hrabia został w jej ogródku i znowu zaczął marzyć („Zaczął marzyć i sny miał bardzo nieprzyjemne, zbudził się sam nie wiedząc na kogo się gniewał”). Przez kilka chwil nawet w swoich marzeniach widział zwyczajne przedmioty jako coś niezwykłego: snop trawy jako strusie pióra, marchew jako róg Amaltei, konewka wydawała mu się być zrobiona ze złota.

Nie są to jedyne przypadki, kiedy Hrabiemu mieszała się rzeczywistość z marzeniami, lecz są to być może najważniejsze z nich. Opisują one, iż Hrabia był przykładem romantycznego szaleńca obserwującego świat przez pryzmat swoich uczuć. Świat ten był wyidealizowany.

Postać ta została przez Adama Mickiewicza ukazana w ten sposób z powodu tęsknoty za swoim krajem. Był to przykład idealizacji naszych ziem. Polska została ukazana jako najpiękniejsze miejsce, jako arkadia, którą to podziwia bogaty Hrabia i się nią zachwyca. Miało to na celu wyolbrzymienie piękna naszego narodu i ukrycie jego prawdziwej rzeczywistości.