aaaaCzęsto usiłujemy ukryć nasze uczucia przed tymi, którzy powinni je poznać.aaaa [ Pobierz całość w formacie PDF ]

Metodyka – ustandaryzowane podejście do rozwiązywania problemów, koncentruje się na poszukiwaniu odpowiedzi na pytanie: Jak należy robić?

Praca spocjalna jako działania prospołeczne- działania te polegają na trosce o dobro innych, grup a nawet jednostek, Praca socjalna pełni funkcję wychowawczą w rozwoju jednostki, grupy i społęczności. Optymalnym podejściem pracy socjalnej jest pomoc dla samopomocy (Help to self help), która pobudza własną aktywność i sprzyja usamodzilnieniu.

Praca społeczna światczona na rzecz:
-osób i rodzina w celu rozwinięcia lub wzmocnienia ich aktywności i samodzielności życiowej.
- ze społecznością lokalną w celu współpracy i koordynacji działań instytucji i organizacji istotnych dla zaspokojenia potrzeb jej członków.

Najważniejszym celem pracy socjalnej jest- wspomaganie jednostek i rodzin w odzyskaniu lub utrzymaniu i wzmocnieniu pełnych możliwości życiowych.

Formy pracy socjalnej:
-ratownictwo (doraźna pomoc, wymaga rozpoznania, zidentfikowania istniejącej potrzeby i możliwości pomocy, natychmiastowe działanie),
- opieka ( forma świadczona we wszystkich sytuacjach życiowych osobom nie umiejącym lub nie mającym siły samodzielnie przezwyciężyć trudności.
- pomoc (działania wspierające pomyślny rozwój jednostki, grupy, rodziny zagrożonej patologiami społecznymi)
-kompensacja społęczna ( wyrównanie braków we wszystkich możliwych aspektach życia utrudniajacych pomyślne życie jednostki lub grupy.

Grupy klientów: sieroctwo, ubóstwo, bezdomność, bezrobocie, niepełnosprawność, długotrwale lub ciężko chorzy, przemoc w rodzinie, potrzeby pomocy ofiarom handlu ludźmi, ochrona macierzyństwa i wielodzietności, bezradność opiekuńczo –wychowawcza, brak umiejętności w przystosowaniu młodzieży opuszczającej całodobowe placówki opiekuńczo- wychowawcze, trudności integracji cudzoziemców,  trudności w przystosowaniu do życia po zwolnieniu z zakładu karnego, zdarzenia losowe i sytuacje kryzysowe, klęski żywiołowe i ekologiczne.

Elementy konstytujące pracę socjalną jako profesję: wiedza, wartość, własne metody interwencji.
Wiedza-  profesjonalna wiedza dotycząca sposobów zachowania człowieka w środowisku społecznym a także teorie  dotyczące konkretnych metod działań pomocowych. W parcy socjalnej przydatna jest zarówno weidza praktyczna jak i teoretyczna oraz umiejętności: rozwiżywania problemów, konfliktów i porozumiewania się.
Wartość- odgrywa ogromną rolę, ma wpływ na przebieg procesów interwencji socjalnych. Za najstarszą i najbardziej podstawową wartość w pracy socjalnej jest godność osoby ludzkiej.
Metody – to uprządkowane procedury, strategie wywoływania zmian w jednostkach, grupach, społęcznościach zgodnie z celami pracy socjalnej. Wyróżnia się 3 podstawowe: case work, group work, commuunity work.

Metoda prowadzenia indywidualnych przypadków- wg H. Radlińskiej- budzenie, uaktywnianie, mobilizowanie i ukierunkowywanie jednostki do działań naprawczych. Metoda bazuje na wiedzy, zrozumieniu, umiejętnym zastosowaniu właściwej techniki pomocy jednostce w rozwiązywaniu problemów. Realizowana jest przez pracowników  socjalnych, którzy analizują, diagnozują, planują działania profilaktyczne  dla dobra jednostki i dobra społecznego.
Elementy konstruktywne: wgląd w cechy osobowości jednostki, rozpoznanie zasobów, zagrożeń, wpływów otoczenia społecznego na jednostkę,  bezpośrednie oddziaływanie osoby na osobę, bezpośrednie oddziaływanie poprtzez otoczenie społęczne.
Etapy procesu: rozpoznanie, planowanie, wdrożenie.

Metoda pracy grupowej- sposób organizacji  procesu pomocy współpracując z zespołem osób, przewodzenie i podporządkowania grupy. Przewodzący musi skoncentrować się na pomaganiu , a źródłem pomocy są inni członkowie grupy. Celem pracy z grupą jest poprawa społecznego funkcjonowania.
Małe grupy dzielą się na: naturalne, tworzone sztucznie.
Podstawowym warunkiem dobrego funkcjonowania jest swoboda i otwartość dyskusji.
Etapy w pracy z grupą: tworzenie grupy, stabilizacja struktury i normy, realizacja celu, ocena pracy i decyzja o dalszym losie grupy.

Metoda organizowania społeczności lokalnej- pracownik socjalny działa na rzecz zespalania różnorodnych instytucji  danej społeczności celem ulepszenia ich działań dla dobra jej członków.
Zasadniczym celem – jest wspomaganie rozwoju, aktywizowanie, inspirowanie, Ważnym celem jest tworzenie wspólnoty, budowanie więzi emocjonalnych, międzyludzkich, sieci znajomości, przełamywania izolacji.
Ulepszanie środowiska powinno się wyrażać w konkretnych działaniach: działalności samorządowej, inicjatyw samopomocowych, powoływanie pożytecznych urządzeń sanitarno – kulturalnych.
Zadaniem pracownika: koordynacja, przepływ inf., prowadzenie instruktarzu, inspirowanie i wspieranie inicjatyw.